Reisverslag dag 22 & 23
Door: Jozien
Blijf op de hoogte en volg Jozien
18 November 2014 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Een klein kwartier later worden we bij het kantoor van de busmaatschappij afgezet (in ieder geval letterlijk, maar misschien ook wel figuurlijk) en daar staat onze bus ... wow, echt een super de luxe touringcar - écht VIP - met mooie gordijntjes deze keer en heel veel beenruimte: de busreis naar Ho Chi Minh City (HCMC) kan ons bijna niet lang genoeg duren, deze keer!
Ik zal jullie niet nog een keer lastig vallen, met hoe mooi de natuur hier in Cambodja wel niet is ... dat verhaal kennen jullie nu zo onderhand wel.
Rond 10.15 uur zijn we bij een eettentje aan de grens voor een korte stop en zien we, hoe onze paspoorten (samen met die van alle andere passagiers) in een plastic zakje worden meegegeven aan een snelle jongen op een minder snel ogende brommer. Het komt op jullie misschien gek over, maar wij zijn er intussen al wel aan gewend geraakt en hebben er alle vertrouwen in, dat we ze straks weer terug zullen zien. En ja hoor ... even later zigzaggen we in vlot tempo langs alle balies en staan we even later met onze backpacks in Vietnam!
Even later vervolgen we onze reis en gaan we op weg naar HCMC en hoe gek het ook klinkt, maar vrijwel direct zie je al verschil in begroeiing, bouw, kleur etc ... net als wij dat zelf ervaren, wanneer je de grens bij België oversteekt.
Al snel blijken we al ergens in de voorsteden van HCMC te rijden ... geen wonder, want de stad is kennelijk 160 x 55 km groot en heeft ca. 9 miljoen inwoners (3 miljoen huishoudens met elk 2 brommertjes) ... geen wonder dat hier 'kuddes' brommertjes rondrijden, echt niet normaal hoeveel ... en dan ook nog auto's en vrachtwagentjes: het lijkt wel een mierennest, zo krioelt het verkeer hier door de stad!
Rond 13.00 uur zijn we in de stad zelf en worden we voor ons gevoel zomaar ergens gedropt. Een vriendelijke taxi chauffeur brengt ons maar al te graag eerst bij een ATM om Vietnamese Dong te pinnen en ons daarna bij ons Guest House (Mai) af te zetten ... deze keer in ieder geval ook figuurlijk ... Jack the Ripper ... haha, dat hoort er ook bij!
De eigenaar van het G.H. weet ons nog snel aan een tour richting de Cu Chi Tunnels toe te voegen ... wat een geluk, dit loopt echt naadloos in elkaar over. Mr. Guide legt ons in zijn beste steenkolen Engels (echt niet te volgen) uit wat we allemaal kunnen verwachten. Hup, en de bus rijdt weer 1,5 uur terug in de richting, waar we zojuist vandaan zijn gekomen ... pfff, en dan lassen ze ook nog eens een stop van 30 min. in bij een soort van sociale werkplaats, waar ze 'Handicapped Handi-Crafts' verkopen ... helaas passen de vazen van 1 meter hoog bij niemand in de rugzak en rijden we zonder aankopen door naar Cu Chi. Omdat het al bijna 15.30 uur is en het al vrij rap donker gaat worden, jaagt Mr. Guide ons in sneltreinvaart langs alle bezienswaardigheden, zoals een korte introductiefilm (pure propaganda voor de guerrilla strijders van Cu Chi, die als ware helden worden neergezet in hun strijd tegen de Amerikaanse soldaten in 1968), de schuilplaatsen, de verdedigingsmechanismen (die bamboe scheuten kunnen vrij scherp zijn, als je in een val trapt en er bovenop komt te vallen, vermoed ik), een shooting range waar je voor VND 35.000 per kogel zelf met een vuurwapen mag schieten en last, but not least: we mogen zelf door een bijzonder smal en benauwd tunneltje onder de grond door kruipen, wat destijds door de guerrilla strijders is gegraven ... vooral dat laatste was wel super gaaf! Ter afsluiting van de tour krijgen we nog een kommetje water, waar een zakje Lipton thee aan geroken heeft en krijgen we stukjes tapioca met een notendip aangeboden ... smaakt naar aardappel, maar best okay.
Dan weer 1,5 uur terug met de bus ... voor deze dag is het nu wel genoeg geweest, want dit was allesbehalve een VIP bus :)
's Avonds in een aangrenzende straat, van waar ons G.H. is gelegen een stoeltje op 'de eerste rang' weten te bemachtigen en ons vergaapt aan alles wat voorbij is gekomen ... schitterend, wat een kakofonie van kleur / geur / geluid ... mental picture, dat staat weer in ons geheugen gegrifd.
Dag 23 (16-11): Vanochtend gewapend met een bijzonder slecht leesbaar kopietje, van een kaartje van district 1 als echte toeristen te voet op pad gegaan, om het War Remnants Museum te vinden ... de zon brandt goed, maar dat weerhoudt ons er niet van, om regelmatig een verkeerde afslag te nemen ... en jawel hoor, rond 10.30 uur hebben we het museum gevonden: wij blij! Voor slechts VND 15.000 p.p. mogen we naar binnen en zien we verschillende exposities over de verschrikkingen, die tijdens de oorlog hebben plaatsgevonden in Vietnam ... vooral de chemische goedjes, die de Amerikaanse bommen hebben laten neerdalen, hebben bijzonder veel ellende veroorzaakt ... de effecten zijn soms nog generaties later te merken, verschrikkelijk. Het meest onder de indruk ben ik van de rauwe beelden, die door de oorlogsfotografen aan beide zijden van de vuurlinies zijn vastgelegd ... mooi gedocumenteerd.
Maar nu genoeg van de geschiedenis gezien ... tijd voor een lekker menu bij McDonalds ... niet verwacht deze hier tegen te komen, maar wel een welkome afwisseling ten opzichte van het Aziatische eten ;-) Na deze lunch de weg naar ons G.H. weer gezocht én gevonden ... echt, we zijn gewoon helemaal trots op ons zelf!
Even later is het alweer tijd om HCMC achter ons te laten en met het vliegtuig door te reizen naar DaLat ... het zicht vanuit het vliegtuig op HCMC in het donker is echt magnifiek, de lange rij lichtjes van het verkeer, die samen één lang lint vormen over de hoofdaders van het wegennet. Bij het instappen werden we trouwens verrast op een medley van Kerstliedjes (in de stad zelf hebben we ook al kerstversiering en opgetuigde kerstbomen gezien), zo gek ... maar kennelijk passend bij de tijd van het jaar.
Na een korte vlucht - stijgen en meteen weer dalen - landen we in DaLat, waar het beduidend kouder is met slechts 19 graden (in HCMC was het nog 34 graden!). DaLat blijkt op ca. 1.500 meter hoogte te liggen, dus dat verklaart een heleboel, maar om nou gelijk in een dikke winterjas, inclusief wanten en oorwarmers, te gaan lopen, dat vinden wij een beetje ver gaan ... maar de bewoners hier dus niet, haha ... raar gezicht hoor!
In DaLat komen we in een hostel terecht, wat echt behoorlijk shabby is, maar hé ... voor die paar Euro kunnen we ook niet alles verwachten hè. Hier ontmoeten we één van onze drivers voor de tocht met DaLat Easy Rider en krijgen we uitleg over de route, die we de komende 5 dagen gaan afleggen. Het klinkt helemaal super en we hebben er echt zin in!
Een samenvatting van onze belevenissen volgt aan het eind van de week ... tot dan!!
-
19 November 2014 - 08:29
Jeanette:
Hoi Jozien en Arjan,
Super leuk om jullie te volgen , en de mooie reisverslagen te lezen. (Via Ivonne de link gedeeld). Nog veel reisplezier, geniet ervan! Groetjes, Henk & Jeanette. -
19 November 2014 - 11:29
Nol:
Ja Joz,
Wat een hartstikke leuke en gave vakantie heb je en doen en zien jullie veel!
Erg leuk om te lezen.
Heel plezier nog, geniet ervan !! -
19 November 2014 - 19:46
Jennie:
hi Jozien, leuk om zo op de hoogte te blijven van je avonturen! Geniet er nog van de komende dagen! -
22 November 2014 - 14:18
Chris:
hey Joske (en Arjan natuurlijk),
leuk om te lezen! wat een reis! gaaf hoor.
geniet er lekker van! hoe was je tochtje langs de river?
tot snel weer!
groeten,
Chris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley