Reisverslag dag 12 t/m 15

Dag 12 (05-11): Vandaag laten we Luang Prabang achter ons en vliegen we door naar het Zuiden van Laos: Pakse. Zelfs voor zo'n binnenlandse vlucht vragen ze je 2 uur van tevoren aanwezig te zijn, dus wie zijn wij om daar tegenin te gaan ... braaf om kwart voor 9 ons gemeld / ingecheckt ... lekker de A.C. aan, dus niks aan 't handje ;-) ... Rond half 11 stond er een city hopper met ronkende motoren gereed om op te stijgen ... slechts een enkele passagier aan boord, dus mooi op tijd (= voor op schema) onderweg met vlucht QV 513. Na krap 1,5 uur werd de daling alweer ingezet en zagen we de contouren van het Bolaven Plateau van onder het wolkendek opduiken ... en daar was Pakse, de 3e grote stad van Laos. Al gauw een chauffeur gevonden, die ons al Túk-Túkkend naar een Guest House (G.H.) wil wegbrengen. De keuze is deze keer op Sabaidy2 gevallen, een simpel G.H. met gedeelde badkamer / toiletruimte. De omgeving van het G.H. stelt niet veel voor ... als de wijk 'Gribus' zou blijken te heten, zou ons dat iig niks verbazen ;)

Omdat we het reisschema toch enigszins in de gaten moeten houden en de aangeboden excursie voor deze omgeving niet echt tot onze verbeelding sprak, hebben we besloten hier alleen vandaag te blijven en morgen door te reizen naar Si Phan Don (4.000 Islands) ... een groep eilandjes in het bijna meest Zuidelijke puntje van Laos ... eens kijken, wat daar te beleven valt!

Dag 13 (06-11): Alweer op tijd opgestaan (ja ja, best hard 'werken' dat rondreizen), want om 8.00 uur worden we bij de tour operator, die ons deze busreis heeft aangesmeerd, opgepikt. We worden eerst in een mini van gepropt, om vervolgens bij een verzamelpunt over te stappen in een normale bus ... maar dan met afgeragde, doorgezeten stoelen, spuuglelijke gordijntjes en een niet te reguleren windblazer boven m'n hoofd (get the picture? ;) ... er staat ons een rit van een kleine 2,5 uur te wachten, via een weg vol met kuilen, hobbels en gaten ... maar het uitzicht is geweldig ... serieus!

Aangekomen bij het overvaar punt naar Don Khong (het grootste eiland van Si Phan Don), worden we met nog 4 andere toeristen in een smal bootje gestopt ... het bleef nog even spannend, of we niet om zouden slaan ... zo wiebelig was het ding ... maar een paar minuten later vaart de schipper het bootje met de neus de wal op en kunnen droog en wel uitstappen. Ons G.H. ligt op een kleine 150 meter vanaf dat punt, dus we kunnen al snel onze backpacks droppen ... we hebben een mooie double room in Pon's Riverside Guest House geboekt voor 2 nachten. Vanaf de boven de ingang gelegen 'veranda' hebben we vanuit een luie schommelstoel een mooi uitzicht op de Mekong (die hier overigens een mooiere, minder bruine kleur heeft) ... dat gaat best goed komen hier, met een koude Beerlao in Arjan zijn hand en een koude Pepsi in mijn hand. Het restaurant ligt aan de overkant van de straat en grenst aan de Mekong ... mooi uitzicht!

Dag 14 (07-11): Na uitgeslapen en een heerlijk ontbijt genuttigd te hebben, hebben we bij 'de buurvrouw' 2 scooters gehuurd, om het eiland te verkennen. De locals spreken niet zo heel best Engels, maar met handen en voeten, ons eigen allergoeiste Engels en het laten zien van wat bankbiljetten, zijn we het dan toch over de prijs eens kunnen worden en kunnen we op pad. Oh ja ... er zit natuurlijk nauwelijks brandstof in de scooters, dus dat moeten we zelf onderweg nog regelen. Arjan heeft ervaring met schakelen, ik (nog) niet ... maar met wat uitleg ben ook ik even later onderweg. Geweldig pure en mooie natuur ... back to basic, maar omdat je heel goed op de weg moet letten - wil je niet in één van de vele kuilen rijden - is het in het begin nog knap lastig om je aandacht evenredig te verdelen. Na een tijdje gaat dat beter ... beter de snelheid aanpassen en iets later in één stuk ergens aankomen, dan dat je met scooter en al op je snufferd valt, toch?!

Omdat de meters het geen van allen doen, is het heel lastig om in te schatten, wat het beste moment zou zijn, om te gaan tanken ... dus wij bij het dichtstbijzijnde tentje langs de weg gestopt. Komt er een soort van Eucalypta naar buiten ... ratelend in het Laotiaans, met door pruimtabak karmozijn rood gekleurde stompjes in haar mond, van wat ooit een gebit moet zijn geweest ... goed, zij beide scooters van brandstof voorzien, maar natuurlijk niet duidelijk kunnen maken, wat ons dit gaat kosten ... uiteindelijk troggelt ze ons 50.000 Kip af ... uiteraard veels te veel, maar wat kan ons het schelen ;-) ... zij zal gedacht hebben: "knibbel, knabbel, knuisje ... die domme toeristen stoppen dat geld vast wel in mijn knuistje" ... 3x raden wie er 's avonds vast heel hard heeft zitten lachen, in haar vuistje!

Daarna konden wij in ieder geval met een gerust hart verder rijden en genieten van alles wat we tegen kwamen: rijstvelden, heel veel eenden (waarvan een enkeling soms licht suïcidaal, door vlak voor ons de weg over te steken), kippen met kleine kuikentjes, boeren die de rijsthalmen aan het dorsen waren, met een soort van kleine combine, runderen en in modder bedekte ossen, hier en daar een tempel - incl monnik, lief zwaaiende kinderen ... het was een echt een supergave rit van een kleine 3 uur! Na een mooie zonsondergang en het avondeten was het weer hoog tijd, om ons bedje op te zoeken.

Dag 15 (08-11): Vanochtend om 9.30 uur weer terug gevaren naar het vaste land. Onder een Laotiaanse abri konden we gelukkig in de schaduw wachten op de bus, die ons naar de grens met Cambodja zal brengen. Deze keer eerst een normale bus ... nu met kapotte rugleuning en gordijntjes, die op een lokale kinderkamer misschien leuk zouden staan ... in een klein uurtje tijd brengt deze ons naar de overstap plaats. Als we zelf geen navraag hadden gedaan over hoe nu verder, zouden we daar nu waarschijnlijk nog hebben gestaan, maar kennelijk moesten we daar onze voucher inwisselen tegen ons eigenlijke busticket. Zo gevraagd, zo gedaan ... nu mochten we verder in een mini van. Rond half 1 kwamen we bij de grensovergang tussen Laos en Cambodja aan ... daar werden we opgewacht door een mannetje van daar.

Het mannetje van daar zou ons weleens helpen, om lange wachtrijen te omzeilen ... ndussss ... eerst USD 2 betalen om je uit Laos uit te laten stempelen, daarna USD 40 afrekenen en je paspoort en extra pasfoto meegeven en dan was het zo gepiept (visum voor Cambodja) ... wij werden met ons groepje naar een lokaal restaurant gedirigeerd, waar we moesten wachten. Nou stond er verder totaal geen rij, maar toch moesten we nog zeker 1 uur wachten ... zelfs een jongen uit Maleisië die al een visum in zijn paspoort had moest alsnog USD 20 afrekenen ... verder worden we hier geen oor aangenaaid hoor ;)

Uiteindelijk heeft iedereen zijn papieren en kunnen we verder op weg, in weer een andere mini van. Waren de wegen in Laos niet al te best, hier net over de grens bij Cambodja is het zo mogelijk nog erger ... sjonge, alweer een gratis trial ritje ... en dat al achteruit rijdend, omdat wij toevallig net die stoelen hadden getroffen, die naar achter keken! Onderweg werd er ook nog een oud Omaatje ingeladen ... zij mocht meerijden tot aan Stung Treng ... zoooo ... een herrie dat dat mensje produceerde ... ze zou zomaar eens de tweelingzus van de heks op Don Khong kunnen zijn haha!

In Stung Treng stonden nu 2 mini vans klaar ... bleken wij toch een kaartje te hebben, die ons in 11-14 uur - via de oude weg - naar Siem Reap zou brengen ... fuck a duck ... dat betekende de hele nacht in dat busje hangen. De andere mini van zou in 4-5 uur - via de nieuwe weg - naar Siem Reap rijden ... jullie zullen begrijpen, dat - toen we eenmaal gecheckt hadden, of daar nog ruimte over was en wat het ons extra zou kosten (slechts USD 10 p.p.) - we snel gekozen hadden! Hop ... Arjan mocht prinsheerlijk op de bijrijder stoel plaatsnemen en ik op het bankje daarachter. Bleek er toch nog een tweede bestuurder mee te moeten rijden en waar komt hij zitten? Precies: naast mij ... dat is nog tot daaraan toe, maar ik denk dat die gast serieus 3 tenen knoflook had gegeten, als ontbijt ... damn, wat een walm kwam er uit zijn poriën ... jullie zullen begrijpen, dat ik het raam gauw een eind open heb gezet en me vooral op het uitzicht buiten heb gefocust (al ademhalend uit het raam ;) ... Onderweg weer mooi landschap voorbij zien komen ... nog steeds ontzettend groen, maar wel vlakker ... mooie kleuren en geuren (het heeft ook zo zijn voordelen, een open raampje), houten huizen op palen, runderen die verschaard werden, vriendelijk zwaaiende mensen ... gevolgd door een mooie sunset. In het donker zag je de trekkers + wagens - volgepakt met locals - amper ... af en toe dus nog stevig remmen geblazen voor de chauffeur. Maar ... een kleine 4 uur later waren we al bij het busstation van Siem Reap!

Samen met nog 2 backpackers een Túk-Túk geregeld en door naar ons volgende adresje: Jasmine Family Hostel (@ Martin: bedankt voor alle bruikbare tips ;)

Siem Reap is een levendige stad en doet redelijk Westers aan qua bouw, schreeuwerige neon reclames ... een deel is mooi verlicht en er is kennelijk een soort van kermis oid gaande ... genoeg te doen dus!

Tot zoverre dit verslag ... morgen waarschijnlijk een rust(ige) dag en op zoek naar de tempels van Angkor Wat! Grtz Jozien en Arjan